04 maja 2007, 03:37
Noc jest piękna, ale ma też gorsze strony. Czasem jest przeraźliwie samotna. Bardziej przeraźliwie niż zwykle. Kiedy Ona śpi, ja tłukę się między ścianami. Albo w najlepszym wypadku kręcę w pościeli. Nie cieszy jej chłodna śliskość. Nawet mówić, pisać nie chce się, bo za dużo jest do powiedzenia. Za szybko się myśli. Albo za wolno pisze. Nawet, gdybym nie był sam... nie powiedziałbym. Mógłbym ją obudzić.
Zawsze coś z tyłu zostaje. Jakby się nie odwrócić...