Bez tytułu

Od rodziny usłyszałem, że powinienem znaleźć sobie dziewczynę. Pomijam to, że to już dawno nieaktualne, bo mam jedną, którą kocham szaleńczo, czule, namiętnie i do zatracenia. Doszli do takiego wniosku, bo chłopak jestem całkiem przystojny i niegłupi (ponoć - oni tak zawsze mówią. Nieważne, jak wygląda prawda - wdzięczny im jestem, że tak mnie podtrzymują na duchu).

Kiedyś by się nie ośmielili, bo nie dałoby się do mnie bez kija przystąpić. Podobno złagodniałem - także według nich. I sporo się zmieniłem. Stałem się do ludzi bardziej podobny. Potem okazało się, że właściwie brali mnie na spytki, czy może kogoś mam. Nooo... jakby to powiedzieć... duży jestem. Jak przyjdzie czas to sam powiem. Już nie potrzebuję, żeby mi mamusia chusteczkę wkładała do kieszeni.

W sumie święta juz mijają. Można wrócić do życia.