Bez tytułu

Nie potrafię po prostu powiedzieć "kocham". Za każdym razem szukam okazji. To dlatego, że nie lubię, kiedy to słowo przemyka się niby niezauważone. Lubię, kiedy zaskakuje. Właściwie... jak mnie samego, bo i ja nie wiem, kiedy je powiem. Czasem pojawia się chęć... nagle... a ona wtedy pyta z uśmiechem... "cóż to za okazja?" "dlaczego teraz?"

Bo akurat teraz jedno słowo, lub gest wywołał setkę skojarzeń. Przypomnień. Bo kiedyś w takiej chwili już to mówiłem, albo przynajmniej myślałem. Albo chciałbym, żeby kolejna chwila kojarzyła się z moją miłością. Albo bez okazji...

Albo po prostu chciałbym, żeby w jakiejś chwili było jej lżej. Może to wywoła uśmiech. Odegna codzienność. Unieważni ją.

Mięknę, kiedy widzę jej uśmiech.