bez

Czasem mięknę. Czasem pokazuję, że nie potrafię sobie z sobą poradzić. A jednak zawsze proszę, żeby ktoś mnie wreszcie wziął. Nawet pod but. Pokazał, jak należy... Był tak cudowny, żebym to widział. Wtedy bym się podporządkował. Ja nie chcę wątpliwości. Chcę wreszcie kochać bez zmrużenia oka. Należeć. Być czyimś. Mieć świadomość. Czuć się potrzebnym. Już nie krzyczę. Już nie pokazuję swoich zalet. Niemal żebrzę. Żeby tylko ktoś na chwilę oko na mnie zatrzymał... Nie chcę czuć się śmieciem.